 |
Οι αγώνες ήταν
στεφανίτες. Το έπαθλο, δηλαδή, ήταν
ένα στεφάνι από κλαδί αγριελιάς, ο
κότινος. Σύμφωνα με την παράδοση,
τον κότινο ως έπαθλο των αγώνων
καθιέρωσε ο Ίφιτος, ύστερα από
σχετικό χρησμό του μαντείου των
Δελφών. Τα κλαδιά για τα στεφάνια
των νικητών έκοβαν από την
Καλλιστέφανο ελιά που ήταν νοτίως
του ναού του Διός. Ένας "παις
αμφιθαλής" (που ήταν δηλαδή στη
ζωή οι γονείς του) με χρυσό ψαλίδι
έκοβε τα κλαδιά. Στη συνέχεια τα
πήγαινε στο ναό της Ήρας και τα
ακουμπούσε επάνω σε μία
χρυσελεφάντινη τράπεζα. |
|
| Από εκεί
τα έπαιρναν οι Ελλανοδίκες για να
στεφανώσουν τους νικητές. Για
βραβείο χρησιμοποιούσαν ακόμη
μάλλινες ταινίες τις οποίες έδεναν
στο μέτωπο ή σε άλλα μέρη του
σώματος των αθλητών. Ανυπολόγιστη,
όμως, ήταν η ηθική σημασία της νίκης
στην Ολυμπία. |
|
| Τις νίκες αυτές ύμνησαν
μεγάλοι ποιητές, όπως ο Συμωνίδης, ο
Βακχυλίδης και ο σπουδαιότερος όλων, ο
Πίνδαρος. Ο Ολυμπιονίκης όταν
επέστρεφε στην πόλη του απολάμβανε
μεγάλες τιμές. Κατεδαφιζόταν ένα
τμήμα των τειχών της πόλης, εφόσον
πόλη που γέννησε Ολυμπιονίκη δεν είχε
ανάγκη από τείχη, και από τη νέα είσοδο
έμπαινε ο νικητής στην πόλη,
ανεβασμένος σε ένα μεγαλόπρεπο
τέθριππο άρμα. |
 |
Στη συνέχεια ο νικητής
πρόσφερε θυσία στο θεό προστάτη της
πόλης και του αφιέρωνε το στεφάνι του.
Ακολουθούσε εορταστικό δείπνο στο
οποίο καθόταν όλη η πόλη.Άλλα
προνόμια που έδιναν στους νικητές
ήταν η ισόβια σίτισή του με δημόσια
δαπάνη, η ατέλεια (φορολογική απαλλαγή),
ενώ στην Αθήνα ο Σόλων θέσπισε και
χρηματικό βραβείο. |
| Στη Σπάρτη ο
νικητής αποκτούσε το δικαίωμα να
πολεμάει δίπλα στο βασιλιά. Στις
δημόσιες εκδηλώσεις είχαν πάντα
τιμητική θέση, ενώ πολλές φορές το
όνομά τους χαρασσόταν πάνω σε στήλες
που τοποθετούσαν σε περίοπτη θέση. Σε
μερικές πόλεις οι Ολυμπιονίκες
λατρεύονταν σαν ήρωες μετά το θάνατό
τους. Οι
τιμές και τα προνόμια των
Ολυμπιονικών ποίκιλλαν από πόλη σε
πόλη. Ωστόσο η σημαντικότερη τιμή του
Ολυμπιονίκη ήταν το δικαίωμα του να
τοποθετήσει το άγαλμά του στην ιερή
Άλτη και ο επινίκιος, ο ύμνος δηλαδή
που γραφόταν για να εξυμνήσει τη νίκη
του. Οι δύο αυτές τιμές εξασφάλιζαν τη
δόξα του και το όνομά του έμενε γνωστό
για πάντα.
|
 |
|
Προηγούμενη Σελίδα